Η εκκλησία μας μας εισάγει στο Τριώδιο με την Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου. Στη γνωστή αυτή παραβολή, ο Φαρισαίος εμφανίζεται να μπαίνει στον ναό προσευχόμενος δυνατά, έτσι ώστε να ακούγεται στους παρευρισκόμενους, ευχαριστώντας τον Θεό για το πόσο καλός Ιουδαίος είναι. Αντιθέτως, ο Τελώνης μπαίνει στον ναό με ταπείνωση, γνωρίζοντας την αμαρτολώτητά του και προσεύχεται αληθινά στον Θεό για συγχώρεση σε μια γωνία, χωρίς να θέλει να φαίνεται.
Με την παραβολή αυτή η Εκκλησία μας θέλει να μας δείξει πως στην πνευματική ζωή δεν έχουν σημασία μόνο οι φαινομενικά καλές πράξεις και πως δεν υπάρχει κανενός είδους μέτρηση για το πόσο “καλός” ή “κακός” Χριστιανός είναι κάποιος. Σημασία έχει πόσο κοντά είναι κανείς στον Χριστό κάτι που κανένας δεν μπορεί να ξέρει παρά μόνο ο ίδιος ο Κύριος.
Με τον Δημήτριο Πασσάκο
