π. Αλέξανδρος Σμέμαν

Το παιδί ως Θεός, ο Θεός ως παιδί… Γιατί δημιουργείται αυτή η ζωηρή συγκίνηση την περίοδο των Χριστουγέννων όταν οι άνθρωποι, ακόμη και αυτοί με

«Οὐδεὶς ἐπιβαλὼν τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐπ’ ἄροτρον, καὶ βλέπων εἰς τὰ ὀπίσω, εὔθετός ἐστιν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ» «Τί είναι αυτό που, σαφώς, θέτει

«Την ψυχωφελή, πληρώσαντες Τεσσαρακοστήν, και την Αγίαν Εβδομάδα του πάθους σου, αιτούμεν κατιδείν Φιλάνθρωπε…» Με αυτά τα λόγια του στιχηρού στον εσπερινό της Παρασκευής, πριν

Με την παρακολούθηση των ακολουθιών, με τη νηστεία, ακόμα και με την προσευχή σε τακτά διαστήματα δεν εξαντλείται η όλη προσπάθεια στη διάρκεια της Μεγάλης

Τι είναι αυτό που τόσο σαφώς θέτει εμπόδια στην Ορθοδοξία και την παραμορφώνει; Αυτό είναι που συνεχώς προσπαθώ να κηρύξω, να υπερασπιστώ. Μ’ άλλα λόγια,

Την τρίτη Κυριακή της προετοιμασίας μας για τη Μεγάλη Σαρακοστή διαβάζουμε την παραβολή του Ασώτου Υιού (Λουκ. 15, 11-32). Η παραβολή τούτη μαζί με τους

Ο νόμος είναι ο τρόπος με τον οποίο η κοινωνία αμύνεται απέναντι στο καταστροφικό χάος που δημιούργησε η αμαρτία και η πτώση. Κάτω από την

Από την αρχή που άρχισε η θύελλα με τη χειροτονία των γυναικών, εκπλήσσομαι, όλο και περισσότερο, όχι από το θέμα της συζήτησης, αλλά από αυτό