Κυριακή Η’ Λουκᾶ,
«Πορεύου καὶ σὺ ποίει ὁμοίως…»
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, νομικός τις προσῆλθε τῷ Ἰησοῦ ἐκπειράζων αὐτὸν καὶ λέγων· διδάσκαλε, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν· ἐν τῷ νόμῳ τί γέγραπται; πῶς ἀναγινώσκεις; ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου, καὶ τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν· εἶπε δὲ αὐτῷ· ὀρθῶς ἀπεκρίθης· τοῦτο ποίει καὶ ζήσῃ. ὁ δὲ θέλων δικαιοῦν ἑαυτὸν εἶπε πρὸς τὸν Ἰησοῦν· καὶ τίς ἐστί μου πλησίον; ὑπολαβὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· ἄνθρωπός τις κατέβαινεν ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ εἰς Ἱεριχώ, καὶ λῃσταῖς περιέπεσεν· οἳ καὶ ἐκδύσαντες αὐτὸν καὶ πληγὰς ἐπιθέντες ἀπῆλθον ἀφέντες ἡμιθανῆ τυγχάνοντα. κατὰ συγκυρίαν δὲ ἱερεύς τις κατέβαινεν ἐν τῇ ὁδῷ ἐκείνῃ, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἀντιπαρῆλθεν. ὁμοίως δὲ καὶ Λευΐτης γενόμενος κατὰ τὸν τόπον, ἐλθὼν καὶ ἰδὼν ἀντιπαρῆλθε. Σαμαρείτης δέ τις ὁδεύων ἦλθε κατ᾿ αὐτόν, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἐσπλαγχνίσθη, καὶ προσελθὼν κατέδησε τὰ τραύματα αὐτοῦ ἐπιχέων ἔλαιον καὶ οἶνον, ἐπιβιβάσας δὲ αὐτὸν ἐπὶ τὸ ἴδιον κτῆνος ἤγαγεν αὐτὸν εἰς πανδοχεῖον καὶ ἐπεμελήθη αὐτοῦ· καὶ ἐπὶ τὴν αὔριον ἐξελθών, ἐκβαλὼν δύο δηνάρια ἔδωκε τῷ πανδοχεῖ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἐπιμελήθητι αὐτοῦ, καὶ ὅ,τι ἂν προσδαπανήσῃς, ἐγὼ ἐν τῷ ἐπανέρχεσθαί με ἀποδώσω σοι. τίς οὖν τούτων τῶν τριῶν πλησίον δοκεῖ σοι γεγονέναι τοῦ ἐμπεσόντος εἰς τοὺς λῃστάς; ὁ δὲ εἶπεν· ὁ ποιήσας τὸ ἔλεος μετ᾿ αὐτοῦ. εἶπεν οὖν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· πορεύου καὶ σὺ ποίει ὁμοίως.
Απόδοση στη Νεοελληνική
Εκείνον τον καιρό, κάποιος νομικός πλησίασε τον Ιησού θέλοντας να τον πειράξει και είπε: «Διδάσκαλε, τι πρέπει να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;» Και ο Ιησούς είπε προς αυτόν: «Τι γράφει ο Μωσαϊκός Νόμος; Πώς τον κατανοείς;». Ο νομικός του είπε: «Να αγαπήσεις τον Θεό σου με όλη την καρδιά σου και με όλη την ψυχή σου και με όλη τη δύναμή σου και με όλη τη δύναμη της σκέψης σου και τον πλησίον σου, όπως τον εαυτό σου». Τότε απάντησε ο Ιησούς: «Σωστά μίλησες. Αυτό να κάνεις και θα ζήσεις». Ο νομικός, όμως, θέλοντας να δικαιολογήσει τον εαυτό του, ρώτησε: «Και ποιος είναι ο πλησίον μου;». Ο Ιησούς απάντησε: «Κάποιος άνθρωπος κατέβαινε από την Ιερουσαλήμ προς την Ιεριχώ και έπεσε πάνω σε ληστές, οι οποίοι τον έγδυσαν και αφού τον τραυμάτισαν έφυγαν, αφήνοντάς τον μισοπεθαμένο στην τύχη του. Κατά τύχη, περνούσε από εκεί κάποιος ιερέας από την ίδια οδό, και βλέποντας τον άνθρωπο αυτόν, αδιαφόρησε. Ομοίως και ένας λευίτης ιερέας που περνούσε από εκείνον τον τόπο, τον είδε και αδιαφόρησε. Κάποιος Σαμαρείτης, όμως, που περπατούσε εκεί, πήγε σε αυτόν και βλέποντάς τον, τον λυπήθηκε και έδεσε τα τραύματά του, ρίχνοντας πάνω τους λάδι και κρασί. Και τον τοποθέτησε πάνω στο ίδιο του το ζώο και τον οδήγησε σε ένα πανδοχείο και τον φρόντισε. Και όταν ήρθε η επόμενη μέρα, έβγαλε δύο δηνάρια και έδωσε στον πανδοχέα και του είπε: «Φρόντισέ τον, και ό,τι ξοδέψεις παραπάνω εγώ θα στα δώσω όταν επιστρέψω. Ποιος λοιπόν από αυτούς τους τρεις έγινε κοντινός αυτού του ανθρώπου που έπεσε στους ληστές;» Ο νομικός είπε: «Αυτός που τον σπλαχνίσθηκε». Του απάντησε λοιπόν και ο Ιησούς: «Πήγαινε λοιπόν κι εσύ και να κάνεις το ίδιο».
Απόδοση στη Νεοελληνική: Απαρχή
Ευαγγέλιο Κυριακής 12.11.2023
