Δοξαστικό των Αίνων της Κυριακής του Παραλύτου.
Ἦχος πλ. δ᾿.
Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ ἁγίῳ Πνεύματι.
ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ | ΑΠΟΔΟΣΗ ΣΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ |
---|---|
Κύριε, τὸν Παράλυτον οὐχ ἡ κολυμβήθρα ἐθεράπευσεν, | Κύριε, τον Παράλυτο δεν τον θεράπευσε η κολυμβήθρα, |
ἀλλ’ ὁ σὸς λόγος ἀνεκαίνισε, | αλλά τον ανανέωσε ο δικός Σου λόγος. |
καὶ οὐδὲ ἡ πολυχρόνιος αὐτῷ ἐνεπόδισε νόσος, | Και ούτε η ασθένεια, που τον ταλαιπωρούσε για χρόνια, τον εμπόδισε, |
ὅτι τῆς φωνῆς σου ὀξυτέρα ἡ ἐνέργεια ἐδείχθη, | γιατί η ενέργεια της φωνής Σου απεδείχθη πιο δυνατή. |
καὶ τὸ δυσβάστακτον βάρος ἀπέρριψε, | Και το δυσβάστακτο αυτό φορτίο του το απέρριψε, |
καὶ τὸ φορτίον τῆς κλίνης ἐβάστασεν, | ενώ το φορτίο του κρεβατιού του το βάσταξε, |
εἰς μαρτύριον τοῦ πλήθους τῶν οἰκτιρμῶν σου, | ως μαρτυρία της ευσπλαχνίας σου προς το μαζεμένο πλήθος, |
δόξα σοι. | Κύριε να είσαι δοξασμένος. |
«Κύριε, τὸν Παράλυτον…»