Κυριακή τοῦ Πάσχα – Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου (Κατά Ιωάν. 1.1-17)
«Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος…»
Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος. Οὗτος ἦν ἐν ἀρχῇ πρὸς τὸν Θεόν. πάντα δι’ αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἓν ὃ γέγονεν. ἐν αὐτῷ ζωὴ ἦν, καὶ ἡ ζωὴ ἦν τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων. καὶ τὸ φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει, καὶ ἡ σκοτία αὐτὸ οὐ κατέλαβεν. ᾿Εγένετο ἄνθρωπος ἀπεσταλμένος παρὰ Θεοῦ, ὄνομα αὐτῷ ᾿Ιωάννης· οὗτος ἦλθεν εἰς μαρτυρίαν, ἵνα μαρτυρήσῃ περὶ τοῦ φωτός, ἵνα πάντες πιστεύσωσι δι’ αὐτοῦ. οὐκ ἦν ἐκεῖνος τὸ φῶς, ἀλλ’ ἵνα μαρτυρήσῃ περὶ τοῦ φωτός. ῏Ην τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, ὃ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον. ἐν τῷ κόσμῳ ἦν, καὶ ὁ κόσμος δι’ αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ ὁ κόσμος αὐτὸν οὐκ ἔγνω. εἰς τὰ ἴδια ἦλθε, καὶ οἱ ἴδιοι αὐτὸν οὐ παρέλαβον. ὅσοι δὲ ἔλαβον αὐτόν, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι, τοῖς πιστεύουσιν εἰς τὸ ὄνομα αὐτοῦ, οἳ οὐκ ἐξ αἱμάτων, οὐδὲ ἐκ θελήματος σαρκός, οὐδὲ ἐκ θελήματος ἀνδρός, ἀλλ’ ἐκ Θεοῦ ἐγεννήθησαν. Καὶ ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν, καὶ ἐθεασάμεθα τὴν δόξαν αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς παρὰ πατρός, πλήρης χάριτος καὶ ἀληθείας. ᾿Ιωάννης μαρτυρεῖ περὶ αὐτοῦ καὶ κέκραγε λέγων· οὗτος ἦν ὃν εἶπον, ὁ ὀπίσω μου ἐρχόμενος ἔμπροσθέν μου γέγονεν, ὅτι πρῶτός μου ἦν. Καὶ ἐκ τοῦ πληρώματος αὐτοῦ ἡμεῖς πάντες ἐλάβομεν, καὶ χάριν ἀντὶ χάριτος· ὅτι ὁ νόμος διὰ Μωϋσέως ἐδόθη, ἡ χάρις καὶ ἡ ἀλήθεια διὰ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ ἐγένετο.
Απόδοση στη Νεοελληνική
Στην αρχή της Δημιουργίας, ήταν ο Λόγος του Θεού. Και ο Λόγος ήταν πάντα σε σχέση με τον Θεό. Και ο Λόγος ήταν Θεός. Αυτός, στην αρχή της Δημιουργίας, ήταν ένα με τον Θεό. Όλα μέσω Αυτού έγιναν και χωρίς Αυτόν τίποτα δεν έγινε, από όσα έχουν γίνει. Μέσα του φέρει πάντα τη Ζωή και η Ζωή είναι το Φως των ανθρώπων. Και το Φως λάμπει μέσα στο σκοτάδι και το σκοτάδι ποτέ δεν κατέβαλε το Φως. Εμφανίστηκε ένας άνθρωπος απεσταλμένος απ’ τον Θεό, το όνομα του οποίου ήταν Ιωάννης. Αυτός ήρθε με σκοπό να μαρτυρήσει και να δείξει στον κόσμο το Φως, έτσι ώστε όλοι μέσω αυτού να πιστέψουν. Δεν ήταν ο ίδιος το Φως, αλλά ήρθε για να μαρτυρήσει για το Φως. Ο Υιός του Θεού ήταν πάντοτε το αληθινό Φως, το οποίο φωτίζει κάθε άνθρωπο που έρχεται στον κόσμο. Υπήρχε πάντοτε και η ανθρωπότητα ολόκληρη πλάστηκε μέσω Αυτού κι όμως ο κόσμος δεν τον αναγνώρισε. Ήρθε στους δικούς του, στους Ιουδαίους και δεν τον δέχτηκαν. Σε όσους όμως τον δέχτηκαν, σε όσους δηλαδή πίστεψαν στο Όνομά Του, έδωσε τη δυνατότητα να γίνουν παιδιά του Θεού. Έτσι αυτοί ξαναγεννήθηκαν όχι από ανθρώπινο αίμα, ούτε από το θέλημα της σάρκας, ούτε από το θέλημα κάποιου άντρα, αλλά από τον Θεό. Και ο Λόγος ενσαρκώθηκε και σκήνωσε μέσα μας και είδαμε τη δόξα Του ως τη δόξα του Μονογενούς Υιού γεμάτη απ’ τον Πατέρα με Χάρη Θεού και Αλήθεια. Ο Ιωάννης μαρτυρεί γι’ Αυτόν και φωνάζει λέγοντας: «Αυτός είναι που σας έλεγα ότι έρχεται μετά από μένα, αλλά είναι πριν και πάνω από εμένα, γιατί πάντα ήταν πριν από όλους και όλα». Και από Εκείνον όλοι εμείς λάβαμε απ’ την πληρότητά του Χάρη επάνω στη Χάρη. Γιατί μπορεί ο νόμος να δόθηκε μέσω του Μωυσή, όμως η Χάρη και η Αλήθεια ήρθαν μέσω του Ιησού Χριστού.
Απόδοση στη Νεοελληνική: Απαρχή
Ευαγγέλιο της Κυριακής του Αγίου Πάσχα
