Κυριακή Β΄ Νηστειών – Γρηγορίου ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης τοῦ Παλαμᾶ (Μκ. 2, 1-12)
Τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου. Ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ ὕπαγε…
Και εἰσῆλθε πάλιν ὁ Ἰησοῦς εἰς Καπερναοὺμ· καὶ ἠκούσθη ὅτι εἰς οἶκόν ἐστι. Καὶ εὐθέως συνήχθησαν πολλοί, ὥστε μηκέτι χωρεῖν μηδὲ τὰ πρὸς τὴν θύραν· καὶ ἐλάλει αὐτοῖς τὸν λόγον. καὶ ἔρχονται πρὸς αὐτὸν παραλυτικὸν φέροντες, αἰρόμενον ὑπὸ τεσσάρων· καὶ μὴ δυνάμενοι προσεγγίσαι αὐτῷ διὰ τὸν ὄχλον, ἀπεστέγασαν τὴν στέγην ὅπου ἦν, καὶ ἐξορύξαντες χαλῶσι τὸν κράβαττον, ἐφ’ᾦ ὁ παραλυτικὸς κατέκειτο. ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν λέγει τῷ παραλυτικῷ· τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου. ἦσαν δὲ τίνες τῶν γραμματέων ἐκεῖ καθήμενοι καὶ διαλογιζόμενοι ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν· τί οὗτος οὕτω λαλεῖ βλασφημίας; τὶς δύναται ἀφιέναι ἁμαρτίας εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός; καὶ εὐθέως ἐπιγνοὺς ὁ Ἰησοῦς τῷ πνεύματι αὐτοῦ ὅτι οὕτως αὐτοὶ διαλογίζονται ἐν ἑαυτοῖς, εἶπεν αὐτοῖς· τὶ ταῦτα διαλογίζεσθε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; τί ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν τῷ παραλυτικῷ, ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν, ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει; ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀφιέναι ἐπὶ τῆς γῆς ἁμαρτίας – λέγει τῷ παραλυτικῷ· σοὶ λέγω, ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου. καὶ ἠγέρθη εὐθέως, καὶ ἄρας τὸν κράβαττον ἐξῆλθεν ἐναντίον πάντων, ὥστε ἐξίστασθαι πάντας καὶ δοξάζειν τὸν Θεὸν λέγοντας ὅτι οὐδέποτε οὕτως εἴδομεν.
Απόδοση στη Νεοελληνική
Όταν ξαναπήγε ο Ιησούς στην Καπερναούμ, ακούστηκε ότι βρίσκεται σε κάποιο σπίτι. Αμέσως συγκεντρώθηκαν πολλοί, έτσι ώστε δεν χωρούσαν ούτε καν έξω από την πόρτα και κήρυττε σε αυτούς. Έρχονται τότε μερικοί προς το μέρος του, φέρνοντας έναν παράλυτο, που τον μετέφεραν τέσσερα άτομα. Κι επειδή δεν μπορούσαν να τον φέρουν κοντά στον Ιησού εξαιτίας του πλήθους, έβγαλαν τη στέγη πάνω από εκεί που ήταν, έκαναν ένα άνοιγμα και κατέβασαν το κρεβάτι, πάνω στο οποίο βρισκόταν ο παράλυτος. Βλέποντας ο Ιησούς την πίστη τους, είπε στον παράλυτο: «Παιδί μου, σου συγχωρούνται οι αμαρτίες». Κάθονταν όμως εκεί μερικοί γραμματείς και συλλογίζονταν στις καρδιές τους: «Μα πώς μιλάει αυτός έτσι με βλασφημία; Ποιος μπορεί να συγχωρεί τις αμαρτίες αν δεν είναι ο Θεός». Αμέσως ο Ιησούς κατάλαβε τι σκέφτονταν αυτοί και τους λέει: «Γιατί κάνετε αυτές τις σκέψεις στις καρδιές σας; Τι είναι ευκολότερο να πεις στον παράλυτο, σου συγχωρούνται οι αμαρτίες ή σήκω από το κρεβάτι σου και περπάτα; Για να μάθετε λοιπόν ότι ο Υιός του ανθρώπου έχει την εξουσία να συγχωρεί τις αμαρτίες στη γη», λέει στον παράλυτο, «Σ’ εσένα το λέω, σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου». Εκείνος σηκώθηκε αμέσως, πήρε το κρεβάτι του και μπροστά σ’ όλους βγήκε έξω. Όλοι θαύμαζαν και δόξαζαν τον Θεό γιατί ποτέ δεν είχαν ξαναδεί τέτοια πράγματα.
Απόδοση στη Νεοελληνική: Απαρχή
Ευαγγέλιο Κυριακής 12.3.2023
