«Πρός Τραλλιανοὺς» – Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου

"Προς Τραλλιανούς" - Πατερικός λόγος - Κείμενα - Απαρχή

Ἱγνάτιος ο Θεοφόρος πρὸς τήν ἁγία Ἐκκλησία ποὺ βρίσκεται στὶς Τράλλεις τῆς Ἀσίας, τὴν ἀγαπημένη τοῦ Θεοῦ, Πατρὸς τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τὴν ἐκλεκτή καὶ ἀξιόθεο, ποὺ εἰρηνεύει σωματικὰ καὶ πνευματικὰ μέσα στὸ πάθος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποὺ εἶναι ἡ ἐλπίδα μας κατὰ τὴν ἀνάσταση μας ἐνώπιον Του. Αὐτὴν τὴν Ἐκκλησία ἀσπάζομαι μὲ ὅλο της τὸ πλήρωμα, μὲ ἀποστολικό χαρακτῆρα καὶ στἐλνω ἐγκάρδιους χαιρετισμούς.

Ι. Γνωρίζω ὅτι ἔχετε ἄψογη καὶ ἀδιατάρακτη καί ὑπομονετικὴ διάνοια, ὄχι ἁπλῶς κατὰ συνήθεια, ἀλλά κατά φύση, καθὼς μοῦ ἐδήλωσε ὁ Πολύβιος, ὁ ἐπίσκοπός σας, ὁ ὁποῖος μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἔφθασε στὴ Σμύρνη, καὶ ἔτσι συμμετέσχε στὴ χαρὰ ποὺ προκαλεῖ τὸ γεγονὸς ὅτι εἶμαι δέσμιος γιὰ τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ, ὥστε στὸ πρόσωπό Του εἶδα ὅλο τὸ πλῆθος τῆς κοινότητός σας.
Ἀφοῦ λοιπὸν δι’ Αὐτοῦ ἀποδέχθηκα τὴν σύμφωνη μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ εὔνοιά σας, Τὸν ἐδόξασα, γιατὶ σᾶς βρῆκα, ὅπως πληροφορήθηκα νὰ εἶσθε μιμητὲς τοῦ Θεοῦ.

ΙΙ. Γιατὶ, ὅταν ὑποτάσσεσθε στὸν ἐπίσκοπο, ὡσὰν νὰ ὑποτάσσεσθε στὸν Ἰησοῦ Χριστό, μοῦ φαίνεσθε ὅτι δὲ ζεῖτε σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος ἀπέθανε γιὰ μᾶς, ὥστε, ἀφοῦ πιστεύσομε στὸ θάνατό Του νὰ ἀποφύγομε τὸ δικὸ μας θάνατο.
Εἶναι ἀναγκαῖο λοιπὸν, σεῖς, νὰ μὴν κάνετε τίποτε χωρὶς τὸν ἐπίσκοπο, ὅπως ἀκριβῶς κάνετε˙ ἀλλά νὰ ὑποτάσσεσθε καὶ στὸ πρεσβυτέριο, ὡσὰν νὰ ὑποτάσσεσθε στοὺς Ἀποστόλους τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος εἶναι ἡ ἐλπίδα μας, μέσα στὸν Ὁποῖο θὰ βρεθοῦμε ζῶντες.
Πρέπει δὲ καὶ οἱ διάκονοι, ποὺ εἶναι διάκονοι τῶν μυστηρίων τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, νὰ ἀρέσουν καθ’ ὅλα σ’ ὅλους. Γιατὶ δὲν εἶναι διάκονοι τροφῶν καὶ ποτῶν, ἀλλ’ εἶναι ὑπηρέτες τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ. Εἶναι πρέπον λοιπὸν αὐτοὶ νὰ φυλάγονται ἀπὸ τὶς κατηγορίες, ὡσὰν τὴ φωτιὰ.

ΙΙΙ. Ὁμοίως ὅλοι πρέπει νὰ σέβονται τοὺς διακόνους, ὡσὰν τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ, ὅπως καὶ τὸν ἐπίσκοπο, ὁ ὁποῖος εἶναι τύπος τοῦ Πατρὸς, τοὺς δὲ πρεσβυτέρους ὡσὰν τὸ συνέδριο τοῦ Θεοῦ καὶ ὡσὰν τὸ σύνδεσμο τῶν Ἀποστόλων. Χωρὶς αὐτοὺς δὲν ὑπάρχει Ἐκκλησία.
Γιὰ τὰ ὁποῖα, εἶμαι βέβαιος, ὅτι σεῖς ἔτσι εἶσθε. Ἔλαβα ζωντανὸ τὸ δεῖγμα τῆς ἀγάπης σας καὶ τὸ ἔχω μαζὶ μου, εἶναι ὁ ἐπίσκοπός σας, τοῦ ὁποῖου ἡ ἴδια ἡ συμπεριφορὰ εἶναι μεγάλο παράδειγμα, ἡ δὲ πραότητα του δύναμη˙ αὐτὸν νομίζω ὅτι καὶ οἱ ἄθεοι θὰ τὸν σέβονται.
Ἐπειδή σᾶς ἀγαπῶ, ἐπιφυλάσσομαι νὰ γράφω γι’ αὐτόν˙ ἐνῶ θὰ μποροῦσα νά γράψω πολύ περισσότερα. Δὲν παρασύρθηκα σ’ αὐτό, ὥστε, ἐνῶ εἶμαι κατάκριτος, νὰ σᾶς διατάσσω ὡς Ἀπόστολος.

IV. Πολλὰ ἔχω στὸ νοῦ μου καὶ σκέπτομαι ἐν Θεῶ˙ ἀλλά λαμβάνω ὑπ’ ὄψιν τὸν ἐαυτὸ μου, νὰ μὴ χαθῶ μὲ τὴν καύχηση. Γιατὶ τώρα πρέπει πιὸ πολὺ νὰ φοβᾶμαι καὶ νὰ μὴν προσέχω ἐκείνους ποὺ μὲ ἐξωθοῦν σὲ ἔπαρση. Γιατὶ αὐτοὶ ποὺ ὁμιλοῦν γιὰ μένα, μὲ μαστιγώνουν.
Βέβαια ἀγαπῶ τὸ μαρτυρικὸ μου θάνατο, ἀλλὰ δὲ γνωρίζω ἄν εἶμαι ἄξιος γι’ αὐτόν. Ὀ ζῆλος σὲ πολλοὺς μὲν δὲ γίνεται φανερός, ἐμένα ὅμως μὲ ἀντιμάχεται περισσότερο. Χρειάζομαι λοιπὸν πραότητα μέσα στὴν ὁποῖα καταλύεται ό ἄρχοντας τοῦ αἰῶνος τούτου.

V. Μήπως δὲν μπορῶ νά σᾶς γράψω γιὰ τὰ ἐπουράνια πράγματα; Ἀλλά φοβάμαι μήπως σᾶς προκαλέσω βλάβη, καθὼς εἶσθε νήπιοι καί, συγχωρεῖτε με μήπως, καθὼς δὲν μπορεῖτε νὰ ἐννοήσετε καὶ ἀφομοιώσετε τὰ προσφερόμενα, ἀποπνιγεῖτε.
Ἀλλὰ καὶ ἐγώ, ὄχι ἐπειδὴ εἶμαι δέσμιος καὶ μπορῶ νὰ κατανοῶ τὰ ἐπουράνια πράγματα καὶ τὶς ἀγγελικὲς τάξεις καὶ τὶς ἀρχοντικὲς ὁμάδες, τὰ ὀρατὰ καὶ τὰ ἀόρατα, εἶμαι τάχα γι’ αὐτὸ ἤδη καὶ μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ. Πολλὰ μᾶς λείπουν, γιὰ νὰ μὴν ὑπολειπόμεθα τοῦ Θεοῦ.

VI. Σᾶς παρακαλῶ λοιπόν, ὄχι ἐγώ, ἀλλά ἡ ἀγάπη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ νὰ λαμβάνετε μόνο τὴ χριστιανικὴ τροφὴ καὶ νὰ λαμβάνετε μόνο τὴ χριστιανικὴ τροφὴ καὶ νὰ ἀπέχετε ἀπὸ τὰ ξένα βότανα, γιατὶ αὐτὰ εἶναι αἵρεση.
Αὐτοὶ (δὲ οἱ αἱρετικοὶ) περιπλέκουν στὶς διδασκαλίες τους τὸν Ἰησοῦ Χριστό, παραπλανῶντες μὲ τὴν ἐπίδειξη πίστεως, ὠσὰν νὰ δίνουν θανατηφόρο φάρμακο ἀνάμικτο μὲ οἰνομέλι (γλυκὸ κρασί), τὸ ὁποῖο ὅποιος ἀγνοεῖ, τὸ λαμβάνει εὐχάριστα καὶ πεθαίνει μὲ γλυκύτατο θάνατο.

VII. Νὰ φυλάγεσθε λοιπὸν ἀπὸ τοὺς τέτοιους ἀνθρώπους. Τοῦτο θὰ τὸ ἐπιτύχετε, ἄν ἀποφύγετε τὴν ἐπαρση καἰ εἶσθε ἀχώριστοι ἀπὸ τὸ Θεὸ Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ τὸν ἐπίσκοπο καὶ τὰ διδάγματα τῶν Ἀποστόλων.
Ἐκεῖνος ποὺ εὐρίσκεται μέσα στὸ θυσιαστήριο εἶναι καθαρὸς˙ ὅποιος ὅμως ἐνεργεῖ κάτι χωριστὰ ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο καὶ τὸ πρεσβυτέριο καὶ τοὺς διακόνους, αὐτός δὲν εἶναι καθαρὸς στὴ συνείδηση.

Το μαρτύριο του Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου.
Το μαρτύριο του Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου.

VIII. Ὄχι ἐπειδὴ γνωρίζω νὰ γίνεται κάτι τέτοιο ἀνάμεσά σας, ἀλλά γιὰ νὰ σᾶς προφυλάξω λέγω αὐτά, ἐπειδὴ μοῦ εἶσθε ἀγαπητοί, προβλέποντας τὶς ἐνέδρες τοῦ διαβόλου. Σεῖς λοιπὸν ἀφοῦ ἀναλάβατε τὴν πραότητα ἀνακαινισθεῖτε μὲ πίστη, ποὺ εἶναι ἡ σάρκα τοῦ Κυρίου, καὶ μὲ ἀγάπη, ποὺ εἶναι τὸ αἷμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Κανένας ἀνάμεσά σας νὰ μὴν ἔχει κάτι ἐναντίον τοῦ πλησίον του. Μὴ δίνετε ἀφορμές στοὺς ἐθνικούς, γιὰ νὰ μὴ βλασφημεῖται, ἐξ αἰτίας ὀλίγων ἀφρόνων, ἡ κοινότητα τοῦ Θεοῦ. Γιατί «ἀλλοίμονο σ’ ἐκεῖνον ποὺ ἄσκοπα γίνεται ἀφορμὴ νὰ βλασφημεῖται τὸ ὄνομά Μου γιὰ κάποιους».

IX. Κλεῖστε τὰ αὐτιά σας λοιπόν, ὅταν κάποιος σᾶς ὁμιλεῖ χωρὶς τὸν Ἰησοῦ Χριστό, ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὸ γένος Δαβίδ, καὶ ἐκ τῆς Μαρίας, ὁ ὁποῖος ἀληθινὰ γεννήθηκε καὶ ἔφαγε καὶ ἤπιε, ἀληθινά διώχθηκε ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου, ἀληθινὰ σταυρώθηκε καὶ ἀπέθανε, ἐνῶ τὸν ἐβλεπαν ἐνώπιόν τους τὰ ἐπουράνια καὶ τὰ ἐπίγεια καὶ τὰ ὑποχθόνια˙
Αὐτὸς δὲ ἀληθινὰ ἐγέρθηκε ἐκ νεκρῶν, ἀφοῦ τὸν ἀνάστησε ὁ Πατέρας Του˙ ὁ Ὁποῖος μὲ τὸν ἴδιο τρόπο, θὰ ἐγείρει καὶ ἐμᾶς, ποὺ πιστεύομε σ’ Αὐτόν, ἔτσι θὰ μᾶς ἐγείρει ὁ Πατὴρ του ἐν Ἰησοῦ Χριστῶ, ἄνευ τοῦ Ὁποίου δὲ θὰ ἔχομε τὴ δυνατότητα νὰ ζήσομε ἀληθινά.

X. Ἄν ὅμως, καθὼς μερικοί (ὄντες) ἄθεοι, δηλαδὴ ἄπιστοι, ἰσχυρίζονται ὅτι κατὰ δόκηση (φαινομενικά) ἔπαθε Αὐτὸς, ἐνῶ αὐτοῖ εἶναι οἱ δοκῆτες, τότε ἐγὼ γιατὶ εἶμαι δέσμιος καὶ γιατὶ εὔχομαι νὰ θηριομαχήσω; Δωρεὰν λοιπὸν καὶ ἄσκοπα, ἀποθνήσκω καὶ ἄρα εἶμαι ψευδομάρτυρας τοῦ Κυρίου μας.

XI. Ἀποφεύγετε λοιπὸν τὶς κακὲς παραφυάδες, ποὺ παράγουν καρπὸ θανατηφόρο, τὸν ὁποῖο, ἄν κάποιος γευθεῖ πάραυτα πεθαίνει. Αὐτοὶ «δὲν εἶναι φυτεία τοῦ Πατρός».
Γιατὶ ἄν ἦταν, θὰ φαίνονταν οἱ κλάδοι τοῦ σταυροῦ καὶ θὰ ἦταν ὁ καρπὸς τους ἄφθαρτος. Μὲ αὐτὸ τὸ σταυρὸ τοῦ πάθους Του προσκαλεῖ ἐμᾶς, ποὺ εἴμεθα μέλη Του. Δὲν μπορεῖ λοιπὸν νὰ ὑπάρχει κεφαλὴ χωρὶς τὰ μέλη, ἀφοῦ εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος ἐπαγγέλεται τὴν ἕνωση.

XII. Σᾶς ἀσπάζομαι ἀπὸ τὴ Σμύρνη, μαζὶ μὲ τὶς Ἐκκλησίες καὶ τοὺς ἐκπροσώπους τοῦ Θεοῦ ποὺ εἶναι μαζὶ μου, οἱ ὁποῖοι μὲ ἀνακούφισαν καθ’ ὅλα, καὶ σωματικὰ καὶ πνευματικά.
Σᾶς παρακαλοῦν τὰ δεσμά μου, τὰ ὁποῖα περιφέρω γιὰ χάρη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ζητώντας νὰ ἐπιτύχω τὸ Θεὸ˙ νὰ εἶσθε πάντοτε σὲ ὁμόνοια καὶ σὲ κοινὴ μεταξύ σας προσευχή. Πρέπει λοιπὸν ὅλοι σας μαζὶ καὶ ὁ καθένας σας χωριστά, καὶ προπαντὸς οἱ πρεσβύτεροι νὰ ἀνακουφίζετε τὸν ἐπίσκοπο, τιμῶντες ἔτσι τὸν Πατέρα καὶ τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ τοὺς Ἀποστόλους.
Σᾶς εὔχομαι μὲ ἀγάπη νὰ μὲ ἀκούσετε, γιὰ νὰ μὴν εἶμαι, μὲ τὰ ὅσα σᾶς ἔγραψα, μάρτυρας ἐναντίον σας. Νὰ προσεύχεσθε καὶ γιὰ μένα, ποὺ χρειάζομαι τὴν ἀγάπη σας μέσα στὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ ἀξιωθῶ νὰ λάβω τὴ μερίδα, τὴν ὁποῖα ἐπιδιώκω νὰ ἐπιτύχω, «γιὰ νὰ μὴν ἀποδειχθῶ ἀνάξιος τοῦ βραβείου».

XIII. Σᾶς ἀσπάζεται ἡ ἀγάπη τῶν Σμυρναίων καὶ τῶν Ἐφεσίων. Νὰ μνημονεύετε στὶς προσευχές σας τὴν Ἐκκλησία τῆς Συρίας, τῆς ὁποῖας δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ λέγομαι (ἐπίσκοπος) ἀφοῦ εἶμαι ὁ τελευταῖος ὅλων ἐκεῖνων.
Ὑγιαίτετε μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὑποτασσόμενοι στὸν ἐπίσκοπο ὡς ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ, ὁμοίως καὶ στὸ πρεσβυτέριο˙ καὶ ὅλοι σας μαζὶ νὰ ἀγαπᾶτε ὁ καθένας τὸν ἄλλο μὲ ὅλη σας τὴν καρδιά.
Ἐξαγνίζεται γιὰ χάρη σας τὸ πνεῦμα μου, ὅχι μόνο τώρα, ἀλλὰ καὶ ὅταν θὰ ἐπιτύχω τὸ Θεό. Γιατὶ ἀκόμα βρίσκομαι σὲ κίνδυνο˙ ἀλλὰ εἶναι πιστὸς ὁ Πατὴρ μὲ τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ γιὰ νὰ ἐκπληρώσει καὶ τὴ δική μου παράκληση καὶ τὶ δική σας˙ εἴθε σ’ αὐτὸν τὸν Κύριο νὰ βρεθεῖτε ὅλοι ἄμωμοι.

Αγίου Ιγνατίου επιστολή προς Τραλλιανούς.