Κυριακή πρός τῆς τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως – (Ἑβρ. 11.9-10, 32-40)
Προκείμενον. Ἦχος πλ. δ΄
Εὐλογητὸς εἶ, Κύριε, ὁ Θεὸς τῶν Πατέρων ἡμῶν, καὶ αἰνετὸν καὶ δεδοξασμένον τὸ ὄνομά σου εἰς τοὺς αἰῶνας.
Στίχ. Ὅτι δίκαιος εἶ ἐπί πᾶσαν, οἷς ἐποίησας ἡμῖν.
«Τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου…»
Ἀδελφοί, πίστει παρῴκησεν Ἀβραὰμ εἰς τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας ὡς ἀλλοτρίαν, ἐν σκηναῖς κατοικήσας μετὰ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ τῶν συγκληρονόμων τῆς ἐπαγγελίας τῆς αὐτῆς· ἐξεδέχετο γὰρ τὴν τοὺς θεμελίους ἔχουσαν πόλιν, ἧς τεχνίτης καὶ δημιουργὸς ὁ Θεός. Καὶ τί ἔτι λέγω; Ἐπιλείψει γάρ με διηγούμενον ὁ χρόνος περὶ Γεδεών, Βαράκ τε καὶ Σαμψὼν καὶ ᾿Ιεφθάε, Δαυΐδ τε καὶ Σαμουὴλ καὶ τῶν προφητῶν, οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων· ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεως τοὺς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν· ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς. Καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν, τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι.
Απόδοση στη Νεοελληνική:
Με πίστη εγκαταστάθηκε, ο Αβραάμ, στη γη της επαγγελίας ως ξένον τόπον, κατοικώντας σε σκηνές όπως και οι κληρονόμοι αυτής, Ισαάκ και Ιακώβ. Διότι περίμενε την πόλη που έχει τα θεμέλια και τεχνίτης και δημιουργός της οποίας είναι ο ίδιος ο Θεός. Και τι να πω περαιτέρω; Θα πάρει πολύ χρόνο να διηγούμαι για τον Γεδεών, τον Βαράκ και τον Σαμψών και τον Ιεφθάε, τον Δαβίδ και τον Σαμουήλ και τους προφήτες, οι οποίοι μέσω της πίστεως κατανίκησαν βασίλεια, ενέργησαν με δικαιοσύνη, πέτυχαν τις επαγγελίες από τον Θεό, έκλεισαν στόματα λιονταριών, έσβησαν τη δύναμη του πυρός, διέφυγαν από τον κίνδυνο των μαχαιριών, δυνάμωσαν από τις αρρώστιες, έγιναν ισχυροί στον πόλεμο, έδιωξαν τα ξένα στρατεύματα. Γυναίκες έλαβαν αναστημένους τους νεκρούς. Άλλοι πάλι βασανίστηκαν, χωρίς να δέχονται να σωθούν, για να τύχουν την καλύτερη ανάσταση. Και άλλοι δοκίμασαν χλευασμούς και μαστιγώσεις, ακόμα και δεσμά και φυλακή. Λιθοβολήθηκαν, πριονίστηκαν, πέρασαν δοκιμασίες, θανατώθηκαν από μαχαίρι, περιέρχονταν με ενδύματα από δέρμα προβάτου κι αιγών, στερουμένοι, θλιβόμενοι, υποβαλλόμενοι σε κακουχίες, των οποίων ο κόσμος δεν ήταν άξιος που περιπλανώμενοι στις ερημιές και στα όρη και στις σπηλιές και στις τρύπες της γης. Και όλοι αυτοί, αν και έδωσαν μαρτυρία μέσω της πίστεως τους, δεν έλαβαν την επαγγελία, επειδή ο Θεός είχε προβλέψει κάτι καλύτερο για εμάς, για να μην τελειοποιηθούν αυτοί χωρίς εμάς.
Απόδοση στη Νεοελληνική: Απαρχή
Απόστολος Κυριακής 18.12.2022
