Κυριακή Η’ – Ἀγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου (Ἑβρ. 7. 26-8.2).
Προκείμενον. Ἦχος α΄.
Τὸ στόμα μου λαλήσει σοφίαν καὶ ἡ μελέτη τῆς καρδίας μου σύνεσιν·
Στίχ. Ἀκούσατε ταῦτα, πάντα τὰ ἔθνη.
«Ὁ λόγος δὲ τῆς ὁρκωμοσίας τῆς μετὰ τὸν νόμον υἱὸν εἰς τὸν αἰῶνα τετελειωμένον…»
Ἀδελφοί, τοιοῦτος ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς, ὅσιος, ἄκακος, ἀμίαντος, κεχωρισμένος ἀπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ὑψηλότερος τῶν οὐρανῶν γενόμενος, ὃς οὐκ ἔχει καθ᾿ ἡμέραν ἀνάγκην, ὥσπερ οἱ ἀρχιερεῖς, πρότερον ὑπὲρ τῶν ἰδίων ἁμαρτιῶν θυσίας ἀναφέρειν, ἔπειτα τῶν τοῦ λαοῦ· τοῦτο γὰρ ἐποίησεν ἐφάπαξ ἑαυτὸν ἀνενέγκας. Ὁ νόμος γὰρ ἀνθρώπους καθίστησιν ἀρχιερεῖς ἔχοντας ἀσθένειαν, ὁ λόγος δὲ τῆς ὁρκωμοσίας τῆς μετὰ τὸν νόμον υἱὸν εἰς τὸν αἰῶνα τετελειωμένον. Κεφάλαιον δὲ ἐπὶ τοῖς λεγομένοις, τοιοῦτον ἔχομεν ἀρχιερέα, ὃς ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ τοῦ θρόνου τῆς μεγαλωσύνης ἐν τοῖς οὐρανοῖς, τῶν ῾Αγίων λειτουργὸς καὶ τῆς σκηνῆς τῆς ἀληθινῆς, ἣν ἔπηξεν ὁ Κύριος, καὶ οὐκ ἄνθρωπος.
Απόδοση στη Νεοελληνική:
Αδελφοί, τέτοιου είδους αρχιερέας μας ταίριαζε: όσιος, άκακος, αμόλυντος, χωρισμένος από τους αμαρτωλούς και υψηλότερος από τους ουρανούς, αυτός που δεν έχει ανάγκη, όπως οι αρχιερείς, να προσφέρει κάθε μέρα θυσίες πρώτα για τις δικές του αμαρτίες και έπειτα για τις αμαρτίες του λαού. Αυτό το έκανε μια φορά, όταν προσέφερε τον εαυτό Του. Διότι ο Νόμος καθιστά αρχιερείς ανθρώπους με αδυναμίες, ο λόγος όμως της ορκωμοσίας, που έγινε μετά τον Νόμο, καθιστά αρχιερέα τον Υιό που έχει καθιερωθεί ως αρχιερέας στον αιώνα. Συνοψίζοντας λοιπόν αυτά που λέγαμε, έχουμε τόσο σπουδαίο Αρχιερέα, που κάθισε στα δεξιά του θρόνου της μεγαλοσύνης στους ουρανούς και είναι λειτουργός των Αγίων και της πραγματικής Σκηνής, την οποία κατασκεύασε ο Κύριος και όχι κάποιος άνθρωπος.
Απόδοση στη Νεοελληνική: Απαρχή
Απόστολος Κυριακής 13.11.2022
