Κυριακή ΙΘ΄ Επιστολών (Β΄ Κορ. 11.31-12.9)
Προκείμενον. Ἦχος β᾿.
Ἰσχύς μου καί ὕμνησίς μου ὁ Κύριος.
Στιχ. Παιδεύων ἐπαίδευσε με ὁ Κύριος.
«Καυχᾶσθαι δὴ οὐ συμφέρει μοι· ἐλεύσομαι γὰρ εἰς ὀπτασίας καὶ ἀποκαλύψεις Κυρίου…»
Ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ οἶδεν, ὁ ὢν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας, ὅτι οὐ ψεύδομαι. Ἐν Δαμασκῷ ὁ ἐθνάρχης Ἀρέτα τοῦ βασιλέως ἐφρούρει τὴν Δαμασκηνῶν πόλιν πιάσαι με θέλων, καὶ διὰ θυρίδος ἐν σαργάνῃ ἐχαλάσθην διὰ τοῦ τείχους καὶ ἐξέφυγον τὰς χεῖρας αὐτοῦ. Καυχᾶσθαι δὴ οὐ συμφέρει μοι· ἐλεύσομαι γὰρ εἰς ὀπτασίας καὶ ἀποκαλύψεις Κυρίου. Οἶδα ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ πρὸ ἐτῶν δεκατεσσάρων· εἴτε ἐν σώματι οὐκ οἶδα, εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεὸς οἶδεν· ἁρπαγέντα τὸν τοιοῦτον ἕως τρίτου οὐρανοῦ. καὶ οἶδα τὸν τοιοῦτον ἄνθρωπον· ὅτι ἡρπάγη εἰς τὸν παράδεισον καὶ ἤκουσεν ἄῤῥητα ῥήματα, ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι. Ὑπὲρ τοῦ τοιούτου καυχήσομαι, ὑπὲρ δὲ ἐμαυτοῦ οὐ καυχήσομαι εἰ μὴ ἐν ταῖς ἀσθενείαις μου. Ἐὰν γὰρ θελήσω καυχήσασθαι, οὐκ ἔσομαι ἄφρων· ἀλήθειαν γὰρ ἐρῶ· φείδομαι δὲ μή τις εἰς ἐμὲ λογίσηται ὑπὲρ ὃ βλέπει με ἢ ἀκούει τι ἐξ ἐμοῦ. Καὶ τῇ ὑπερβολῇ τῶν ἀποκαλύψεων ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι, ἐδόθη μοι σκόλοψ τῇ σαρκί, ἄγγελος σατᾶν, ἵνα με κολαφίζῃ ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι. ὑπὲρ τούτου τρὶς τὸν Κύριον παρεκάλεσα ἵνα ἀποστῇ ἀπ᾿ ἐμοῦ· καὶ εἴρηκέ μοι· ἀρκεῖ σοι ἡ χάρις μου· ἡ γὰρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται. ἥδιστα οὖν μᾶλλον καυχήσομαι ἐν ταῖς ἀσθενείαις μου, ἵνα ἐπισκηνώσῃ ἐπ᾿ ἐμὲ ἡ δύναμις τοῦ Χριστοῦ.
Απόδοση στη Νεοελληνική:
Ο Θεός και Πατέρας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, αυτός που είναι όντως ευλογητός στους αιώνες, γνωρίζει ότι εγώ δεν λέω ψέματα. Στη Δαμασκό, ο εθνάρχης του βασιλιά Αρέτα φρουρούσε την πόλη των Δαμασκηνών έχοντας σκοπό να με πιάσει, και μέσα από ένα μικρό παράθυρο, μέσα σε ένα καλάθι, πέρασα από το τείχος και ξέφυγα από τα χέρια του. Το να καυχιέμαι, λοιπόν, δεν με συμφέρει, αλλά θα φτάσω σε οπτασίες και αποκαλύψεις του Κυρίου. Γνωρίζω άνθρωπο πιστό στον Χριστό, ο οποίος πριν από δεκατέσσερα χρόνια, και χωρίς να ξέρω αν έγινε σωματικώς και χωρίς να ξέρω εάν έγινε εκτός του σώματός του, μόνο ο Θεός το ξέρει, αρπάχθηκε μέχρι τον τρίτο ουρανό. Και όντως τον γνωρίζω αυτόν τον άνθρωπο ότι αρπάχθηκε προς τον παράδεισο και άκουσε ανέκφραστα λόγια, τα οποία δεν μπορεί να επαναλάβει άνθρωπος. Για αυτόν θα καυχηθώ, ενώ για τον εαυτό μου δεν θα καυχηθώ, παρά μόνο για τις αδυναμίες μου. Εάν, όμως, θελήσω να καυχηθώ, δεν θα γίνω ανόητος, διότι ξέρω την αλήθεια. Φοβάμαι μήπως κάποιος σκεφτεί για εμένα ότι είμαι ανώτερος από ό,τι βλέπει σε εμένα ή από ό,τι ακούει από εμένα. Και για να μην υπερηφανεύομαι για το μέγεθος των αποκαλύψεων, μου δόθηκε ένα αγκάθι στο σώμα μου, άγγελος του σατανά, για να με μαστιγώνει, για να μην υπερηφανεύομαι. Τρεις φορές παρακάλεσα τον Κύριο να με απαλλάξει και μου είπε: «Σου αρκεί η Χάρη μου. Η δύναμή μου φανερώνεται τέλεια εκεί όπου υπάρχει αδυναμία». Πολύ προθύμως, λοιπόν, θα καυχηθώ περισσότερο για τις αδυναμίες μου, για να έλθει και να κατοικήσει μέσα μου η δύναμη του Χριστού.
Απόδοση στη Νεοελληνική: Απαρχή
Απόστολος Κυριακής 30.10.2022
