Η Εκκλησία προβάλλει συχνά τη σημασία της άσκησης, ως οδό για την ωρίμανση του πνεύματος.
Για την Εκκλησία άσκηση σημαίνει μετάνοια, προσευχή, αγρυπνία. Παρ’ όλα αυτά, η άσκηση δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά μέσο για την αναζήτηση του Θεού. Είναι στόχος κοινοτικός, διότι αν απομακρυνθεί από το πλαίσιο της Εκκλησίας, ο πιστός πολύ εύκολα οδηγείται στην πλάνη.
Οι Πατέρες της Εκκλησίας και δη οι νηπτικοί Πατέρες στο πλαίσιο της άσκησης εισάγουν την έννοια της διάκρισης. Θεωρούν τη διάκριση ως τη σημαντικότερη αρετή της άσκησης, διότι δίχως αυτήν ο πιστός μπορεί να οδηγηθεί σε υπερβάλλοντα ζήλο και να ξεφύγει από τα όρια, με αποτέλεσμα να πέσει σε πλάνη.
Με τον π. Βασίλειο Καλλιακμάνη, καθηγητή Ηθικής και Ποιμαντικής της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Το βίντεο πλαισιώνουν Αργά Πασαπνοάρια του Ιακώβου Πρωτοψάλτου σε ήχο βαρύ
Ψάλλει ο Νεοσκητιώτης και οι Μπουραζερίτες πατέρες
Πηγή: https://youtu.be/t8nYDe9r40o
Το ασκητικό πρότυπο της Εκκλησίας – π. Βασίλειος Καλλιακμάνης
