Κυριακή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (Φιλιπ. 2.5-11)
Ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου.
Ἀδελφοί, τοῦτο φρονείσθω ἐν ὑμῖν ὃ καὶ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, ὃς ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο τὸ εἶναι ἴσα Θεῷ, ἀλλ’ ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος, καὶ σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ. Διὸ καὶ ὁ Θεὸς αὐτὸν ὑπερύψωσε καὶ ἐχαρίσατο αὐτῷ ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα, ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων, καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ πατρός.
Απόδοση στη Νεοελληνική:
Αδελφοί, να έχετε το ίδιο φρόνημα με τον Ιησού Χριστό, ο οποίος, ενώ είχε μορφή Θεού, δεν θεώρησε προνόμιό του το να είναι ίσα με τον Θεό, αλλά άδειασε τον εαυτό του και έλαβε μορφή δούλου γενόμενος άνθρωπος. Και όταν πήρε τη μορφή ανθρώπου, ταπείνωσε τον εαυτό του και έκανε υπακοή μέχρι θανάτου, θανάτου μάλιστα σταυρικού. Γι’ αυτό και ο Θεός τον υπερύψωσε και του χάρισε όνομα που είναι πάνω από κάθε όνομα. Έτσι ώστε στο όνομα του Ιησού να λυγίσει κάθε γόνατο επουράνιων και επίγειων και καταχθόνιων όντων και κάθε γλώσσα να ομολογήσει ότι είναι Κύριος ο Ιησούς Χριστός προς δόξα του Θεού Πατέρα.
Απόστολος της Κοιμήσεως της Θεοτόκου
Απόδοση στη Νεοελληνική: Απαρχή
