Ὡς ἐπ᾽ ἐσχάτων τῶν χρόνων, οὔσης ὀψίας Σαββάτων, | Όπως στά έσχατα χρόνια, έτσι καί ένα απόγευμα τότε της πρώτης μέρας της εβδομάδας, |
ἐφίστασαι τοῖς φίλοις Χριστέ, | στάθηκες ανάμεσα στούς φίλους Σου Χριστέ, |
καί θαύματι θαῦμα βεβαιοῖς, τῇ κεκλεισμένῃ εἰσόδῳ τῶν θυρῶν, τήν ἐκ νεκρῶν σου ἀνάστασιν. | καί προσθέτεις ένα καινούργιο θαύμα πάνω στά προηγούμενα, πιστοποιώντας μέ τήν είσοδό Σου από τήν κλειστή πόρτα τήν Ανάστασή Σου. |
ἀλλ᾽ ἔπλησας χαρᾶς τους Μαθητάς, καί Πνεύματος ἁγίου μετέδωκας αὐτοῖς, καί ἐξουσίαν ἔνειμας ἀφέσεως ἁμαρτιῶν, | Τότε γέμισες μέ χαρά τούς Μαθητές, τούς μετέδωσες Πνεύμα Άγιο, καί τούς χάρισες τήν ἐξουσία νά συγχωροῦν ἁμαρτίες. |
καί τόν Θωμᾶν οὐ κατέλιπες, τῷ τῆς ἀπιστίας καταβαπτί- ζεσθαι κλύδωνι. | Αλλά και τό Θωμά δέν εγκατέλειψες, να βασανίζεται από την απιστία. |
Διό παράσχου καί ἡμῖν γνῶσιν ἀληθῆ, καί ἄφεσιν πταισμάτων, εὔσπλαγχνε Κύριε. | Γι’ αυτό καί τώρα σέ παρακαλούμε, εύσπλαχνε Κύριε, χάρισε καί σέ μας, τήν γνώση τήν αληθινή καί των αμαρτιών μας τη συγχώρεση. |