«Θεός μαζί μας – ο κόσμος δεν είναι πλέον ο ίδιος…»
Κάπου μέσα στα κείμενα της Αγίας Γραφής διαβάζουμε ότι από τότε που ο άνθρωπος έχασε την επαφή του με τον Θεό, από τότε που η κοινωνία του με Αυτόν σχεδόν έσβησε, ο κόσμος πάλιωσε, σάπισε στο πέρασμα των αιώνων. Κι ο Απόστολος Παύλος λέει ότι όλη η κτίση περιμένει με νοσταλγία την ελευθερία των τέκνων του Θεού, τη στιγμή που ο άνθρωπος θα γίνει και πάλι Άνθρωπος στην πληρότητά του, με όλη την ωραιότητα και τη δόξα που περικλείει η κλήση του.
Την ημέρα που θυμόμαστε τη Γέννηση του Χριστού, την Ενσάρκωση του υιού του Θεού, βλέπουμε ότι μία νέα εποχή έχει αρχίσει, ότι ο παλιωμένος κόσμος μας, για τον οποίον ο μεγάλος και φοβερός Θεός ήταν απόμακρος, έχει φτάσει στο τέλος του. «Ο ΘΕΟΣ ΕΝ ΤΩ ΜΕΣΩ ΗΜΩΝ» ∙ αυτό είναι το νόημα της λέξης «Εμμανουήλ». Ο Θεός μαζί μας – ο κόσμος δεν είναι πλέον ο ίδιος. Ζούμε πια σε έναν κόσμο στον οποίον ο Θεός έχει έρθει, στον οποίον Αυτός είναι η ζωντανή δύναμη, η έμπνευση. Η ίδια η Ζωή, η Αιωνιότητα, έχει ήδη έρθει. Και για αυτό ο Άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής, στο βιβλίο της Αποκάλυψης, μιλώντας για τον Χριστό ως Τέλος, χρησιμοποιεί, όχι το ουδέτερο, που θα ήταν γραμματικά σωστό, αλλά το αρσενικό: «Έσχατος». Διότι το «Τέλος» δεν είναι μια στιγμή μέσα στον χρόνο, δεν είναι κάτι που συμβαίνει, αλλά Κάποιος που έρχεται.
Ναι, περιμένουμε την ημέρα που ο Θεός θα έρθει μέσα στη δόξα Του, όταν όλη η ιστορία θα ολοκληρωθεί, όταν τα πάντα θα ανακεφαλαιωθούν, όταν ο Θεός θα είναι τα πάντα εν πᾶσι∙ ωστόσο, ήδη από τώρα, ο Θεός είναι ἐν τῶ μέσω ἡμῶν∙ ήδη από τώρα μας έχει δοθεί μία άποψη του τι είναι ο άνθρωπος λόγω κλήσεως και τι μπορεί να γίνει λόγω μετοχής. Και αυτό είναι μία προσφορά: Ο Θεός δίνει την Αγάπη Του, δίνει τον Εαυτό Του – όχι μόνο στα Τίμια Δώρα της Ευχαριστίας, αλλά με κάθε δυνατό τρόπο είναι έτοιμος να μπει στη ζωή μας, να γεμίσει τις καρδιές μας να θρονιαστεί στα διάνοιά μας, να γίνει βούληση της βούλησής μας.
Για να Του το επιτρέψουμε, όμως, να το κάνει, πρέπει να Του δώσουμε τον εαυτό μας, πρέπει να απαντήσουμε στην Αγάπη με αγάπη, στην εμπιστοσύνη και πιστότητα σε Αυτόν. Και μετά; – Μετά εμείς, καθένας χωριστά και όλοι μαζί ως Εκκλησία, θα γίνουμε το «Ἐλθέτω ἡ Βασιλεία σου», η απαρχή της ολοκλήρωσης του χρόνου, η απαρχή της ένδοξης νίκης.
Δεν αξίζει να αγωνιστούμε για όλα αυτά; Δεν αξίζει να αποστραφούμε καθετί που μας χωρίζει από την ακεραιότητα, καθετί που μας χωρίζει από τον άλλον και από τον Θεό και να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να γίνει καινή κτίση;
Ας το ξεκινήσουμε τώρα –τώρα που η αρχή έχει έρθει και , κατά κάποιο τρόπο, και το Τέλος είναι ἐν τῶ μέσω ἡμῶν∙ ας ξεπεράσουμε όλα εκείνα που δεν μας αξίζουν και ας επιτρέψουμε ο Θεός να μεταμορφώσει νικηφόρα τη ζωή μας. Δόξα τω Θεώ για την Αγάπη Του! Δόξα τω Θεώ για την εμπιστοσύνη Του και για τις ελπίδες που έχει στηρίξει σ΄ εμάς!
Anthony Bloom
Ο Ευάλωτος Θεός, Το μυστήριο της Γέννησης του Σωτήρα
«Ὁ Θεός τῶ μέσω ἡμῶν…»
