Κυριακή μετά την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού (Γαλ. 2.16-20)
Ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός.
Εἰδότες δὲ ὅτι οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου ἐὰν μὴ διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡμεῖς εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν ἐπιστεύσαμεν, ἵνα δικαιωθῶμεν ἐκ πίστεως Χριστοῦ καὶ οὐκ ἐξ ἔργων νόμου, διότι οὐ δικαιωθήσεται ἐξ ἔργων νόμου πᾶσα σάρξ. εἰ δὲ ζητοῦντες δικαιωθῆναι ἐν Χριστῷ εὑρέθημεν καὶ αὐτοὶ ἁμαρτωλοί, ἆρα Χριστὸς ἁμαρτίας διάκονος; μὴ γένοιτο. εἰ γὰρ ἃ κατέλυσα ταῦτα πάλιν οἰκοδομῶ, παραβάτην ἐμαυτὸν συνίστημι. ἐγὼ γὰρ διὰ νόμου νόμῳ ἀπέθανον, ἵνα Θεῷ ζήσω. Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός· ὃ δὲ νῦν ζῶ ἐν σαρκί, ἐν πίστει ζῶ τῇ τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀγαπήσαντός με καὶ παραδόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐμοῦ.
Απόδοση στη Νεοελληνική
Δεν ζω λοιπόν πλέον εγώ μόνος, αλλά ζει μέσα μου ο Χριστός.
Επειδή όμως γνωρίζουμε ότι δεν δικαιώνεται ο άνθρωπος μπροστά στον Θεό από τα έργα που επιβάλλει ο Μωσαϊκός Νόμος, αλλά μέσω της πίστης του στον Ιησού Χριστό, γι’ αυτό και εμείς πιστέψαμε στον Ιησού Χριστό, για να δικαιωθούμε από την πίστη του Χριστού και όχι από τα έργα του Νόμου. Διότι όπως γράφεται στην Παλαιά Διαθήκη: «Δεν θα δικαιωθεί από τα έργα του Νόμου κανένας άνθρωπος που φορά σάρκα». Εάν λοιπόν, επιζητώντας να δικαιωθούμε με την πίστη στον Χριστό, γίναμε και εμείς οι ίδιοι αμαρτωλοί, άραγε ο Χριστός είναι υπηρέτης της αμαρτίας; Αυτό είναι αδύνατο! Διότι εάν αυτά, τα οποία κατήργησα, πάνω σε αυτά πάλι οικοδομώ, αποδεικνύω τον εαυτό μου παραβάτη. Εγώ, όμως, μέσω του Νόμου τον οποίο κατήργησα έχω «πεθάνει» για τον Νόμο, για να ζήσω με τον Θεό. Έχω συσταυρωθεί με τον Χριστό. Δεν ζω, λοιπόν, πλέον εγώ μόνος, αλλά ζει μέσα μου ο Χριστός. Και αυτή τη ζωή, που τώρα ζω φορώντας τη σάρκα, την ζω με την πίστη στον Υιό του Θεού, ο οποίος με αγάπησε και παρέδωσε τον εαυτό του για εμένα.
Απόστολος Κυριακής 19.9.2021 – Απόδοση στη Νεοελληνική: Απαρχή
