Ο Χριστιανισμός είναι η θρησκεία του Σταυρού.
«Ιδού γαρ διά του Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω». Για τούτο ο απόστολος Παύλος «οὐ γὰρ ἔκρινε τοῦ εἰδέναι τι ἐν ὑμῖν εἰ μὴ Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ τοῦτον ἐσταυρωμένον», «κηρύσσει δέ Χριστόν ἐσταυρωμένον» (Α’ Κορ. 2, 2 1, 23). «ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι᾽ οὗ ἐμοὶ κόσμος ἐσταύρωται κἀγὼ κόσμῳ» (Γαλ. 6, 14). Έτσι για να δείξουμε την υποταγή μας στον Κύριο, κάνουμε το σημείο του Σταυρού. Ανήκουμε στον Εσταυρωμένο. «Χριστός Ανέστη!». Και με το Σταυρικό του θάνατο κατέστρεψε το θάνατο, «θανάτω θάνατον πατήσας». Υμνούμε και δοξάζουμε «τό μακάριον ξύλον», το ξύλο της ζωής το καινό, που επάνω σ’ αυτό απέθανε ο βασιλεύς της Δόξης για να σκορπίσει αιώνια ζωή σ’ ολόκληρη την κτίση. Ο Σταυρός του Χριστού είναι το κορύφωμα μαζί και το κλειδί της ευαγγελικής ιστορίας. Η Εκκλησία ψάλλει τη «δύναμη του Σταυρού» – «Η ἀήττητος και ἀκατάλυτος καὶ θεία δύναμις τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιού Σταυρού μὴ ἐγκαταλείπης μὲ τὸν ἀμαρτωλόν».
Η Ανάσταση του Χριστού αποκαλύπτει και φέρνει σε φως τη «δύναμη του Σταυρού».
Στην ακολουθία του Μεγάλου Αποδείπνου αυτή η επίκληση του Σταυρού κατακλείει και συγκεφαλαιώνει το μνημόσυνο της θριαμβευούσης Εκκλησίας που προσκαλείται να συνδεθεί με τη στρατευομένη για να μεσιτεύσει χάριν των αμαρτωλών. Η Ανάσταση του Χριστού αποκαλύπτει και φέρνει σε φως τη «δύναμη του Σταυρού». Όπως λέγεται και στην Αναφορά της Λειτουργίας του Μ. Βασιλείου, «έδωσε τον ίδιο τον εαυτό του σαν αντάλλαγμα στο θάνατο που μας κρατούσε αιχμαλώτους, δούλους της αμαρτίας, κατέβηκε μέσω του Σταυρού στον Άδη, για να μην υπάρχει πια τόπος που να μην τον έχει πληρώσει με τον εαυτό Του, και έλυσε τους πόνους του θανάτου». Την τρίτη ημέρα αναστήθηκε «καθότι οὐκ ἦν δυνατὸν κρατεῖσθαι αὐτὸν ὑπ᾿ αὐτοῦ» (Πράξ. 2, 24).
π. Γεωργίου Φλωρόφσκυ, Θέματα Ορθοδόξου Θεολογίας
Επί του ξύλου του Σταυρού
