Κυριακή των Αγίων Πάντων ( Εβρ. 11.33 – 12.2)
Δι’ ὑπομονῆς τρέχωμεν τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα.
Ἀδελφοί, οἱ πατέρες ἡμῶν, διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων· ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεως τούς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν· ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς. Καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν, τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι. Τοιγάρουν καὶ ἡμεῖς, τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων, ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα καὶ τὴν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν, δι’ ὑπομονῆς τρέχωμεν τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα, ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν, ὃς ἀντὶ τῆς προκειμένης αὐτῷ χαρᾶς ὑπέμεινε σταυρόν, αἰσχύνης καταφρονήσας, ἐν δεξιᾷ τε τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ κεκάθικεν.
Απόδοση στη Νεοελληνική
Μέσω της υπομονής να προχωρήσουμε στον αγώνα που έχουμε μπροστά μας.
Αδελφοί, οι πατέρες μας, μέσω της πίστης αντιστάθηκαν σε βασιλείς, έκαναν έργα δικαιοσύνης, κατάφεραν να πραγματοποιήσουν τις υποσχέσεις του Θεού, έφραξαν στόματα λεόντων, έσβησαν φωτιές, διέφυγαν τη σφαγή, θεραπεύτηκαν από τις αρρώστιες, έγιναν δυνατοί στον πόλεμο, έδιωξαν τους εχθρούς. Οι γυναίκες έλαβαν τους νεκρούς τους αναστημένους, άλλοι βασανίστηκαν και δεν δέχτηκαν να ελευθερωθούν, για να πετύχουν μια καλύτερη ανάσταση. Άλλοι δοκιμάστηκαν με χλευασμούς και μαστιγώματα, ακόμη και με φυλάκιση. Λιθοβολίστηκαν, πριονίστηκαν, υπέστησαν πολλές δοκιμασίες, δολοφονήθηκαν, βρέθηκαν περιπλανώμενοι φορώντας δέρματα προβάτων και κατσικιών, στερούνταν, υπέφεραν από θλίψεις και κακουχίες, για τους οποίους δεν ήταν άξιος ο κόσμος, βρίσκονταν πλανεμένοι σε ερήμους και σε βουνά, σε σπηλιές και τρύπες της γης. Και όλοι αυτοί, αν και είχαν καλή μαρτυρία μέσω της πίστης τους, δεν έλαβαν ό,τι είχε υποσχεθεί ο Θεός, διότι ο Θεός είχε προβλέψει κάτι καλύτερο για αυτούς σε σχέση με εμάς για να μην φτάσουν στον σκοπό τους χωρίς εμάς. Επομένως και εμείς, αφού έχουμε έναν τόσο μεγάλο αριθμό από μάρτυρες γύρω μας, ας αφήσουμε κάθε βάρος και την αμαρτία που εύκολα μας επηρεάζει, μέσω της υπομονής να προχωρήσουμε στον αγώνα που έχουμε μπροστά μας, προσηλωμένοι προς τον αρχηγό και τελειωτή της πίστης μας, τον Ιησού, ο οποίος, εξαιτίας της χαράς που θα ερχόταν, υπέμεινε στον σταυρό, περιφρονώντας την ντροπή, και κάθησε στα δεξιά του θρόνου του Θεού.
Απόστολος Κυριακής των Αγίων Πάντων 27.6.2021 – Απόδοση στη Νεοελληνική: Απαρχή
