Ευλογημένος Αυτός που έρχεται χωρίς να απομακρύνεται από τον ουρανό. Ευλογημένος ας είναι Αυτός που έρχεται ως άνθρωπος, και που θα έρθει και πάλι ως Θεός. Ευλογημένος Αυτός που ήρθε σε μένα συμβολικά, καβαλικεύοντας πάνω στο γαϊδουράκι σαν να ᾽ταν πάνω σε Χερουβίμ. Άκουσε τι μας λέει ο ιεροκήρυκας Ευαγγελιστής της εορτής. Όταν πλησίαζε ο Κύριος στη Βηθφαγή και στη Βηθανία, κοντά στο βουνό που λέγεται των Ελαιών, έστειλε δύο από τους μαθητές Του παραγγέλλοντάς τους: «Πηγαίνετε στο απέναντι χωριό και καθώς μπαίνετε θα βρείτε γαϊδουράκι δεμένο. Λύστε το και φέρτε το εδώ.» Έκαναν οι Μαθητές όπως τους παρήγγειλε ο Ιησούς. Έστρωσαν τα ρούχα τους στο γαϊδουράκι και το καβαλίκεψε ο Ιησούς. Και όταν έφτασε στους πρόποδες του βουνού, ο κόσμος που είχε συναχθεί για την γιορτή, πήρε κλαδιά φοινίκων και βγήκε να υποδεχθεί τον Ιησού. Και όσοι πήγαιναν μπροστά και όσοι ακολουθούσαν φώναζαν: «Ωσαννά στον γιό του Δαυίδ, ευλογημένος Αυτός που έρχεται στ᾽ όνομα του Κυρίου».
Σήμερα τα ουράνια με τα επίγεια και τα καταχθόνια μαζί ας ψάλλουν. Κάθε στόμα και πνεύμα ας ανοίξει για τη δοξολογία του Θεού. Τα Χερουβίμ βροντοφωνήστε: «άγιος, άγιος, άγιος, Κύριος ο Τρισάγιος, Σαβαώθ· από τη δόξα Του γεμάτος ο ουρανός και η γη.» Σεραφείμ, υμνήστε, προφήτες, κηρύξατε. Ας λέει ο ένας: «Χαίρε, Κόρη της Σιών, διαλάλησε Κόρη της Ιερουσαλήμ.» Και ο άλλος ας κραυγάσει ατενίζοντας τον βασιλέα Χριστό: «Ιδού το αρνί του Θεού, που σηκώνει την αμαρτία του κόσμου.» Κι έτερος ας φωνάξει για τον ίδιο τον Κύριο: «Αυτός είναι ο Θεός μας· δεν θα σταθεί άλλος κοντά Του.» Και κάποιος άλλος ας προσθέσει: «Ιδού άνθρωπος μαζί και Θεός, Ανατολή είναι το όνομά Του.» Και ο Δαυίδ ατενίζοντας τον Χριστό που προήλθε από τη γενιά του, ας ψάλλει: «Είναι Θεός και Κύριός μας και παρουσιάστηκε για χάρη μας.» Κάποιος άλλος γονατίζοντας ας πει στον Χριστό: «Ολόκληρη η γη ας σε προσκυνήσει.» Και άλλος ας προτρέψει τους λαούς: «Γιορτάστε από τη σκιά ως τις άκρες του θυσιαστηρίου.»
Έτσι γινόταν παλιά ο ερχομός του Κυρίου μας, με το πουλάρι στη Σιών. Πάνδημη ομόνοια, οι χοροί των Πατέρων, των δικαίων ο λαός, τα πνεύματα των προφητών, τα παιδιά των Εβραίων, τα μωρά των μανάδων, τα πλήθη των Αγγέλων. Άλλοι άπλωναν τις φτερούγες τους, άλλοι κρατούσαν τα βάγια κι άλλοι ακολουθούσαν. Τούτοι έκοβαν κλαδιά, εκείνοι έπλεκαν στεφάνια, αυτοί έλυναν το γαϊδουράκι, άλλοι έστρωναν τα ρούχα τους, άλλοι άνοιγαν τις πόρτες κι άλλοι καθάριζαν τους δρόμους. Αυτοί ετοίμαζαν το γαϊδουράκι κι εκείνοι διαλαλούσαν τη νίκη, άλλοι κουνούσαν τα κλαδιά κι άλλοι έλεγαν στα νήπια: «Υμνήστε, παιδιά, τον Κύριο». Τα παιδιά αποκρίνονταν:
«Ωσαννά, ευλογημένος Αυτός που έρχεται στο όνομα του Κυρίου.»
Ω, ανέλπιστα τα θαύματα της γιορτής. Τα παιδιά σαν θεολόγοι χαρακτηρίζουν ως Θεό τον Χριστό και οι ιερείς τον βρίζουν. Τον προσκυνούν μωρά που θηλάζουν, και δείχνουν ασέβεια οι δάσκαλοι. Τα παιδιά τραγουδούν «Ωσαννά» και οι Εβραίοι κραυγάζουν να σταυρωθεί. Αυτά έρχονται με τα βάγια στον Χριστό κι εκείνοι Τον ζυγώνουν με μαχαίρια. Αυτά κόβουν κλαδιά κι εκείνοι ετοιμάζουν το ξύλο του Σταυρού. Τα παιδιά στρώνουν τα ρούχα τους στον Χριστό και οι ιερείς σκίζουν τα ρούχα του Χριστού.
Τα παιδιά ανεβάζουν το Χριστό στο γαϊδουράκι κι οι γέροντες ανεβάζουν τον Χριστό στον Σταυρό. Τα παιδιά προσκύνησαν τα πόδια του Χριστού κι εκείνοι τα κάρφωσαν με τα καρφιά. Τα παιδιά Του αφιερώνουν τον ύμνο κι αυτοί Του προσφέρουν το ξίδι. Τα παιδιά την τιμή και τη χολή εκείνοι. Τα παιδιά κουνούν τα βάγια κι αυτοί με τη ρομφαία Τον τρυπούν. Τα παιδιά υμνούν τον Χριστό πάνω στο πουλάρι κι αυτοί Τον αναβάτη του πουλαριού πουλούν.
«Το βόδι κατάλαβε τον Κύριό του, όταν πλησίασε στη φάτνη Του κι οι λαοί αναγνώρισαν τον κατακτητή τους. Μόνο ο Ισραήλ δεν αναγνώρισε τον Χριστό, τον Θεό του.»
«Είναι Θεός και Κύριός μας κι ήρθε για μας.» Μέσα στο ξέσπασμα της χαράς και της γιορτής, παίρνοντας θάρρος απευθύνω τις ερωτήσεις μου σ᾽ αυτά τα ένθεα παιδιά. Τι λέτε, παιδιά του Θεού; Τι λέτε υμνολόγοι του Θεού; Πώς συγχρονίζετε τις φωνές σας με τον ύμνο των Χερουβίμ; Και πώς, ενώ σαν άνθρωπο βλέπετε τον Χριστό στο γαϊδουράκι, κραυγάζετε όπως ταιριάζει στον Θεό: «Ωσαννά στον ουράνιο»; «Ναι», μας λένε τα παιδιά με τη θεία γλώσσα, «στο γαϊδουράκι κάθεται ο Χριστός, χωρίς νά απομακρύνεται καθόλου από τον πατρικό κόλπο». Στο γαϊδουράκι κάθεται, αλλά τον θρόνο των Χερουβίμ δεν εγκαταλείπει. Αλλά Αυτός ο ένσαρκος που ζει ανάμεσα στους θνητούς, ο Ίδιος συγχρόνως και στον ουρανό υπάρχει αληθινός Θεός, ο Κύριος των πάντων, του κόσμου, των εθνών. Είναι ο αληθινός Θεός και ο δωρητής.
Είναι ο δημιουργός και ο οδηγός και ο Σωτήρας όλων. Αυτός κάνει την είσοδό Του στην κάτω Ιερουσαλήμ και δεν απομακρύνεται από την πάνω. Αυτός είναι ο δημιουργός των αιώνων. Έρχεται από την αιωνιότητα και πορεύεται πάλι σε αυτήν. Αυτός είναι ο μόνος δημιουργός του ουρανού. Αυτός βαδίζει στη θάλασσα σαν να είναι στη γη. Αυτός τυλίγει τη θάλασσα με την ομίχλη. Αυτός έβαλε κορωνίδα του κόσμου τον άνθρωπο. Αυτός ρύθμισε τα όρια των θαλασσών. Αυτός άπλωσε τη γη μετέωρη στο κενό. Αυτός φρόντισε την ομορφιά των λουλουδιών. Αυτός άπλωσε σαν ρούχο τον ουρανό και με λαμπρά τον εστόλισε αστέρια. Αυτόν τρέμουν τα Χερουβίμ και τα Σεραφείμ φοβούνται. Αυτόν υμνεί ο ήλιος και δοξολογεί η σελήνη. Αυτόν ψάλλουν τα άστρα και υπηρετούν οι πηγές. Αυτόν φοβούνται οι άβυσσοι, μπροστά Του τα τάρταρα δειλιάζουν.
Σ᾽ Αυτόν υπακούουν τα θηρία της θάλασσας κι οι δράκοντες τρέμουν. Αυτόν υπηρετούν οι βροχές και τα πνεύματα σέβονται. Αυτός έδωσε στον καθένα το φυσικό του, εδημιούργησε τα πλάσματα, χώρισε τις τάξεις. Αυτός είναι ο Δημιουργός των όντων της γης και του ουρανού, ο Θεός και Κύριός μας. Σ᾽ Αυτόν ανήκει η δόξα και η δύναμη στους αιώνες. Αμήν.
Λόγος στην Κυριακή των Βαΐων, Αγίου Επιφανίου Κύπρου
