Τώρα αρχίζει ο πνευματικός μας αγώνας. Η έμπνευσή μας πολλαπλασιάζεται και ενισχύεται με τη σκέψη ότι εκατομμύρια χριστιανοί θα τηρήσουν τη Νηστεία αυτή. Η οδός προς την Ανάσταση, ακόμη και για τον ίδιο τον σαρκωθέντα Κύριο, πέρασε μέσα από παθήματα. Το μυστήριο των παθημάτων θα το κατανοήσουμε μονάχα αργότερα. Κατ’ αρχάς το δεχόμαστε ως όρο για την εν Θεώ ανάπτυξή μας, ως όρο για την προκοπή μας στην πρόσληψη του λόγου του Θεού και την αφομοίωση των οδών Του στην πρακτική ζωή.
Συνεπώς, ας υποθέσουμε για τον εαυτό μας μια τέτοια εικόνα για την Μεγάλη Τεσσαρακοστή και θα δούμε πως ένας άνθρωπος επάνω στη γη αποφάσισε μόνος Του να ανέβει στον Γολγοθά και να διαρρήξει τον σιδερένιο κλοιό της κατάρας, εξαιτίας της αμαρτίας του Αδάμ. Αποφάσισε να υπομείνει τα πάντα με τρόπο θετικό, που κανένας στην πραγματικότητα δεν αποδεχόταν. Και όταν ολοκλήρωσε το «έργο» αυτό είπε: «θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον» (Ἰω. ιστ΄33).
Από έναν άνθρωπο εισήλθε η αμαρτία στον κόσμο, λέει ο Απόστολος Παύλος, και από έναν Άνθρωπο έρχεται η Σωτηρία. Αν μπροστά μας υψώνεται ένας τέτοιος σκοπός, θα δεχθούμε την Μεγάλη Τεσσαρακοστή ως αγία περίοδο στη ζωή μας. Και όταν με χαρά καταβάλλουμε αγώνα εγκρατείας στις τροφές, αυτό δεν μας φθείρει αλλά μας βοηθά σε όλα τα επίπεδα, και στο πνευματικό και στο φυσικό.
Αγίου Σωφρονίου Σαχάρωφ,
Οικοδομώντας τον ναό του Θεού μέσα μας και στους αδελφούς μας, Τόμος Β’
