Δημιουργηθήκαμε, για να ευεργετηθούμε. Ευεργετηθήκαμε, γιατί δημιουργηθήκαμε. Μας ανατέθηκε ο παράδεισος, για να τον χαρούμε. Λάβαμε εντολή, για να βελτιωθούμε φυλάσσοντάς την, όχι γιατί δεν γνώριζε ο Θεός τι θα γινόταν, αλλά γιατί νομοθετούσε το αυτεξούσιο. Εξαπατηθήκαμε από τον διάβολο, γιατί μας φθόνησε. Πέσαμε, γιατί παραβήκαμε την εντολή. Νηστεύουμε λοιπόν τώρα, γιατί δεν νηστέψαμε τότε νικημένοι από το δέντρο της γνώσης. Διότι ήταν αρχαία η εντολή, ταυτόχρονη με εμάς, ήταν ενός είδους παιδαγωγία της ψυχής μας και μάθημα αυτοκυριαρχίας πάνω στην ευχαρίστηση. Μας δόθηκε και τώρα λοιπόν εύλογα αυτή η εντολή της νηστείας, ώστε αυτό που χάσαμε μη φυλάσσοντάς την, να το αποκτήσουμε τώρα, τηρώντας την. Χρειαστήκαμε τον Θεό να σαρκωθεί και να νεκρωθεί, για να ζήσουμε. Νεκρωθήκαμε μαζί του, για να καθαριστούμε και μαζί του συναναστηθήκαμε, επειδή μαζί του νεκρωθήκαμε. Μαζί του δοξαζόμαστε, διότι μαζί του αναστηθήκαμε.
Άγιος Γρηγόριος Θεολόγος
Εις το Άγιον Πάσχα ΜΕ’, §28 – Η πορεία της Θείας Οικονομίας
