Κείμενο στο πρωτότυπο: Κατά Λουκάν (ι΄ 25-37)
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, νομικός τις προσῆλθε τῷ Ιησοῦ ἐκπειράζων αὐτὸν καὶ λέγων· διδάσκαλε, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν· ἐν τῷ νόμῳ τί γέγραπται; πῶς ἀναγινώσκεις; Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου, καὶ τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν· εἶπε δὲ αὐτῷ· ὀρθῶς ἀπεκρίθης· τοῦτο ποίει καὶ ζήσῃ.
Ὁ δὲ θέλων δικαιοῦν ἑαυτὸν εἶπε πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν· καὶ τίς ἐστί μου πλησίον; Ὑπολαβὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· ἄνθρωπός τις κατέβαινεν ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ εἰς Ἱεριχώ, καὶ λῃσταῖς περιέπεσεν· οἳ καὶ ἐκδύσαντες αὐτὸν καὶ πληγὰς ἐπιθέντες ἀπῆλθον ἀφέντες ἡμιθανῆ τυγχάνοντα. Κατὰ συγκυρίαν δὲ ἱερεύς τις κατέβαινεν ἐν τῇ ὁδῷ ἐκείνῃ, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἀντιπαρῆλθεν.
Ὁμοίως δὲ καὶ Λευΐτης γενόμενος κατὰ τὸν τόπον, ἐλθὼν καὶ ἰδὼν ἀντιπαρῆλθε. Σαμαρείτης δέ τις ὁδεύων ἦλθε κατ᾿ αὐτόν, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἐσπλαγχνίσθη, καὶ προσελθὼν κατέδησε τὰ τραύματα αὐτοῦ ἐπιχέων ἔλαιον καὶ οἶνον, ἐπιβιβάσας δὲ αὐτὸν ἐπὶ τὸ ἴδιον κτῆνος ἤγαγεν αὐτὸν εἰς πανδοχεῖον καὶ ἐπεμελήθη αὐτοῦ· καὶ ἐπὶ τὴν αὔριον ἐξελθών, ἐκβαλὼν δύο δηνάρια ἔδωκε τῷ πανδοχεῖ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἐπιμελήθητι αὐτοῦ, καὶ ὅτι ἂν προσδαπανήσῃς, ἐγὼ ἐν τῷ ἐπανέρχεσθαί με ἀποδώσω σοι.
Τίς οὖν τούτων τῶν τριῶν πλησίον δοκεῖ σοι γεγονέναι τοῦ ἐμπεσόντος εἰς τοὺς λῃστάς; Ὁ δὲ εἶπεν· ὁ ποιήσας τὸ ἔλεος μετ᾿ αὐτοῦ. Εἶπεν οὖν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· πορεύου καὶ σὺ ποίει ὁμοίως.
Απόδοση στη Νεοελληνική
Τον καιρό εκείνο, κάποιος νομικός πλησίασε τον Ιησού και προσπαθώντας να τον πειράξει έλεγε: «Διδάσκαλε, τι πρέπει να κάνω, για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;» Εκείνος είπε προς αυτόν: «Τι γράφει στον Μωσαϊκό Νόμο; Εσύ πώς το καταλαβαίνεις;» Εκείνος απαντώντας είπε: «Να αγαπήσεις Κύριο τον Θεό σου με όλη την καρδιά και με όλη την ψυχή και με όλη τη δύναμη και με όλη τη νόησή σου και τον πλησίον σου, όπως τον εαυτό σου». Του απάντησε ο Κύριος: «Ορθά αποκρίθηκες· κάνε αυτό και θα ζήσεις».
Εκείνος όμως θέλοντας να δικαιώσει τον εαυτό του είπε στον Ιησού: «Και ποιος είναι ο πλησίον μου;» Απαντώντας ο Ιησούς, είπε: «Κάποιος άνθρωπος κατέβαινε από την Ιερουσαλήμ στην Ιεριχώ και έπεσε σε ληστές, οι οποίοι αφού τον έγδυσαν και τον τραυμάτισαν τον άφησαν μισοπεθαμένο. Κατά σύμπτωση κάποιος ιερέας κατέβαινε εκείνο τον δρόμο και αφού τον είδε, τον προσπέρασε.
Ομοίως και ένας Λευίτης περνώντας από εκείνο το σημείο, αφού ήρθε και τον είδε, τον προσπέρασε. Όμως ένας Σαμαρείτης, που περνούσε από εκεί, τον πλησίασε και βλέποντάς τον τον σπλαγχνίσθηκε και πηγαίνοντας κοντά του έδεσε τα τραύματά του χύνοντας λάδι και κρασί και αφού τον ανέβασε στο κτήνος του, τον μετέφερε σε ένα πανδοχείο και τον φρόντισε. Την επόμενη μέρα, φεύγοντας, έβγαλε δύο δηνάρια, τα έδωσε στον πανδοχέα και του είπε: “Φρόντισέ τον και ό,τι ξοδέψεις παραπάνω, θα στα πληρώσω όταν επανέλθω”.
Ποιος λοιπόν από τους τρεις έγινε πλησίον γι’ αυτόν που έπεσε στους ληστές;» Εκείνος απάντησε: «Αυτός που τον ελέησε». Είπε, λοιπόν, σε αυτόν ο Ιησούς: «Πήγαινε και πράξε κι εσύ με παρόμοιο τρόπο».
Ευαγγέλιο Κυριακής 15.11.2020 – Απόδοση στη Νεοελληνική: Απαρχή
